१.
प्रश्न हा नव्हे की बुडलो वा तरलो आहे का ?
प्रश्न असा की घराबाहेर पडलो आहे का ?
याच्या त्याच्या चुकांना किती वाचत बसलो पण
स्वतःच्या तरी चुकांतून धड शिकलो आहे का ?
काळजी कशी वाटत नाही मागे पडण्याची ?
मी शेवटच्या बाकावरती बसलो आहे का ?
येऊच नये आता कुठल्या हाताने इथवर
आठवणींच्या मलब्याखाली दबलो आहे का ?
काय खुबीने एक लख्खसा हुंदका दाबला
काळोखाचा मित्र वगैरे बनलो आहे का ?
२.
गृहीतकांनी निष्कर्षाला आलो झटपट
तथ्यांनी तर झाली असती केवळ फरफट
माझ्यातर्फे बोलायाला समोर असते
पिच्छा माझा सोडत नाही माझी चौकट
कलेकलेने सर्व हातुनी निसटत गेले
हाती उरली केविलवाणी आदळआपट
टिकेल कुठवर याची काही खात्री नाही
एकाएकी झाला आहे कायापालट
वाऱ्यानेही उगाच माझे कान फुंकले
रक्तामध्ये भिनू लागली होती घुसमट
अशाचसाठी चर्चेला मी नाही म्हणतो
मुद्द्यावरती येता येता होतो कडवट
काय आणखी व्हायचे इथे बाकी आहे?
किती आणखी होऊ शकतो आपण बोथट?
No comments:
Post a Comment