दोन गझला : रवीन्द्र जवादे

१.

चेहराही छान, हाती टाळ आहे
काळजात केवढा हा गाळ आहे.

लाखवेळा हारती पण चालती जे
येतसे हातात हे आभाळ आहे!

घेतलेली ती भरारी केवढीही
शेवटी मातीत पुरली नाळ आहे.

मी तुला देशोधडीला लावलेले
घेतला तू केवढा हा आळ आहे.

नाचणे तालावरी आहे तुझ्या तर 
बांधलेले हाय पायी चाळ आहे.

वाटते हे तेव्हढे घ्या मातुनी रे
सूड घेणाराच ना तो काळ आहे!

२.

पाय थकताना जमेशी चाल झाली
गाव येता नेमकी उलघाल झाली.

काल ना बागेत गेलो हिंडण्याला
भेटघेण्या पाखरे भवताल झाली.

वेधशाळेचा पुन्हा अंदाज चुकला
बातमी ही पावसा दरसाल झाली.

भेटली हिस्स्यात आई झोपडीच्या
मग गरीबी छान मालामाल झाली!

जन्म हा जोजावते ती माय बनुनी
याद ऐसी काळजावर शाल झाली.

No comments:

Post a Comment