तीन गझला : श्रीराम गिरी

१.

जरा थांबून केलेला पुकारा हा;

तुझ्या लक्षात आला का इशारा हा.

कशाला जीव वेड्या जाळतो इतका;

तुला जर जायचे सोडुन पसारा हा.

पुरे झाल्या अता लाटांवरी शंका;

तुला बोलावतो आहे किनारा हा.

कधी संतापतो मीही इथे मजवर;

पकडला मी कशाकरिता निखारा हा.

खरे कळले तुझ्यावर प्रेम 

जडल्यावर;

कसा असतो मनावरती पहारा हा.

२.

भावना एक अफवा आहे;

कोण मनाने हळवा आहे.

फुटले ओठांवर हसू तिच्या;

दिवा पेटला हिरवा आहे.

धार बघुन घे 'शेरा'ची तू;

शब्दांमध्ये बिचवा आहे.

प्रीत असे जन्मोजन्मीची;

युगायुगाचा रुसवा आहे.

त्या वाटेने जावे आधी; 

ज्या वाटेवर चकवा आहे.

कष्ट वगैरे काही नाही;

चिंतेचा हा थकवा आहे.

३.

शब्द साधा एवढा उच्चार नाही;

ऐक, कवितेसारखे हत्यार नाही.

खर्च केली पुस्तकांवर ह्या कमाई;

 फर्निचरने थाटले घरदार नाही.

झूठ आहे प्रेमबिम हे शपथ,वचने;

पण कुणी मानायला तय्यार नाही.

तू नको इतक्यात भाळी विजय गोंदू;

घेतली अद्याप मी माघार नाही.

हे कुणा कळले खरे दुखणे जगाचे;

हा कुणापाशी खरा उपचार नाही.